هم فصل ناملایم پاییز بگذرد

گر ناملایمی به تو کرد از قضا

خود را مساز رنجه که این نیز بگذرد

در کرت دستهای تو معنا شوم، نشد

در باغ هم صدای نسیم شکوفه ها

از خنده بهار تو گویا شوم، نشد

با چشمهای ابر، به دنبال خویشتن

گشتم که در نگاه تو پیدا شوم ، نشد

راضی شدم که چون صدف مانده در کویر

حتی میان خاطره ها وا شوم، نشد

آخر نشد، نشد زتو ای هرم آفتاب!

چون دستهای باغ، شکوفا شوم، نشد.

دیوانه چون هیچ نداشت ، گریست(گمان کردند چون هیچ ندارد میگرید).

اما هیچ کس ندانست که قیمت عشق ،اشک است.

کاش میشد دستان را تا آسمان هفتم بالا برد و جور دیگری زندگی را طلب کرد.

کاش میشد نردبانی به بلندای آسمان داشت تا ستاره ها راچید.

کاش میشد روزی بیایم و یک بغل سیب سرخ خورشیدبیاورم.

کاش میشد.....

آیا از رابطه دو چشم باهم آگاهی دارید؟

نتیجه اخلاقی قضیه: